Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΜΗΠΩΣ ΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΥ; Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ HANS GEORG GADAMER

Δημοσιεύουμε με χαρά το παρόν κείμενο, διότι αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια  απογυμνώσης του αιματηρού γεγονότος το οποίο συμβατικώς καλείται «γαλλική επανάσταση» από τη γοητευτική μυθολογία που το περιβάλλει.                           
                                                                                                                                                  Θεόδοτος




Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς


    Μερικές  φορές , εμείς  που  γράφουμε  σε  αυτό το μπλόγκ (αλλά και αυτοί που μας διαβάζουν) εκφράζουμε τα παράπονά μας για τις επιλογές του Ελληνικού Λαού, για τις συμπεριφορές του  ή διαμαρτυρόμαστε για το πως εκφράζεται η «λαϊκή θέληση».

  Για σταθείτε μια στιγμή. Μήπως κολλήσαμε και εμείς τον ιό του δημοκρατισμού; Τι σχέση έχει η πραγματική Δεξιά με την «λαϊκή θέληση» , με τις «λαϊκές επιλογές» , με τις «λαϊκές προτιμήσεις» κλπ; Οι λαοί πάντα έτσι ήταν, είναι και θα είναι. Η πραγματική Δεξιά δεν περιμένει κάτι το εξαιρετικό από τις λαϊκές μάζες• δεν ελπίζει στην σοφία τους ή στην  ευφυΐα τους.

    Με αυτό δεν υπονοούμε ότι αρνούμαστε την αγαθή προδιάθεση μεγάλου μέρους του λαού. Όμως η ύπαρξη αυτής της προδιάθεσης δεν σημαίνει ότι ο λαός έχει την ψυχική και νοητική ικανότητα που  τού επιτρέπει να αμυνθεί εναντίον  εκείνων των δυνάμεων που επιζητούν να τον διαφθείρουν πνευματικά. Εάν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, θα δούμε ότι σε όλους τους λαούς πάνω-κάτω τα ίδια συμβαίνουν. Αν σκεφτείτε ποιοι κυβέρνησαν την Ιταλία από την εποχή του Κράξι μέχρι σήμερα, θα τραβάτε τα μαλλιά σας. Την Γαλλία την κυβερνά ένας απόγονος ντονμέδων (δηλαδή Ιουδαίων που δήθεν αλλαξοπίστησαν), την Αγγλία ένας ομόφυλος  του, την Γερμανία επίσης και ούτω καθεξής.
Μήπως όμως η νεολαία στην Ευρώπη  βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από την δική μας; Βλέπουμε τα ξεβρακώματα των Άγγλων νεαρών όταν έρχονται εδώ για διακοπές. Ή μήπως η σημερινή Ευρώπη παράγει πολιτισμό; Σε ποιόν τομέα; Η παρακμή, εξάλλου, δεν είναι πια μόνον ευρωπαϊκό φαινόμενο , είναι παγκόσμιο. Η πραγματική  δεξιά  λοιπόν, δεν  «περιμένει» από τους λαούς, αλλά, αντιθέτως, ΟΡΙΖΕΙ-ΝΟΥΘΕΤΕΙ-ΔΙΑΠAIΔΑΓΩΓΕΙ τους λαούς. Ο απώτερος σκοπός της παραδοσιακής δεξιάς, είναι η δημιουργία πνευματικών ελίτ ή αν θέλετε μία καλύτερη έκφραση, ιπποτικών τάξεων, που θα αναλαμβάνουν την επίτευξη  του ακόλουθου έργου: 


Α)Την διατήρηση  της  ‹‹πνευματικής ουσίας››,  που το κάθε έθνος  δημιουργεί στο πέρασμα των αιώνων.
Β)Την προστασία, όσο είναι δυνατόν, της βιολογικής ταυτότητας (το όμαιμον) του εθνικού πυρήνα.
Γ)Την διαπαιδαγώγηση  και νουθέτηση του λαού.


    Να γιατί η ύπαρξη κοινωνικών τάξεων (όχι με την μαρξιστική έννοια του όρου, δηλαδή την οικονομικίστικη, αλλά με την πνευματική-παραδοσιακή  έννοια)  είναι αναγκαία. Σίγουρα, θα βρεθεί κάποιος  να  ισχυριστεί,  ότι αυτή η διαδικασία οδηγεί στην δικτατορία ή στην τυραννία.
Hans Georg Gadamer
    Μέγα λάθος. Εδώ ακριβώς επισέρχεται η φιλοσοφική ανάλυση του Hans Georg Gadamer και μας προσφέρει την λύση. Σε όσους ασχολούνται επισταμένα με την φιλοσοφία, αυτό το όνομα λέει πάρα πολλά . Θεωρείται ο κορυφαίος εκπρόσωπος της φιλοσοφικής ερμηνευτικής  του 20ου αιώνα. Στο πιο γνωστό έργο του, Wahrheit  und Methode (Αλήθεια και Μέθοδος), το οποίο ολόθερμα συνιστώ σε όσους θέλουν να ασκήσουν το μυαλό τους και να εμβαθύνουν περισσότερο (έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά και τα ισπανικά), στο κεφάλαιο που ασχολείται με το θέμα της σύγκρουσης  μεταξύ του φιλοσοφικού ρεύματος  του Διαφωτισμού και της Παράδοσης, γράφει: "Πάνω στη βάση της έννοιας που απέδωσε ο Διαφωτισμός στον ορθολογισμό και στην ελευθερία, έλαβε εξέχουσα θέση στην έννοια της ‹‹αυθεντίας-Αρχής›› (authority) το εντελώς αντίθετο του ορθολογισμού και της ελευθερίας [δηλαδή] η τυφλή υπακοή. Είναι αυτή η έννοια που βρίσκουμε στην ορολογία της σύγχρονης κριτικής ενάντια στις δικτατορίες. Όμως όλα αυτά δεν συνάγονται στην ουσία της ‹‹αυθεντίας – Αρχής››. Βέβαια η Αρχή εξασκείται από πρόσωπα. Αλλά η Αρχή των προσώπων δεν έχει την τελική θεμελίωσή της σε μία πράξη υποταγής και παραίτησης του ορθολογισμού, αλλά σε μία πράξη αναγνώρισης και γνώσης, δηλαδή σε μία πράξη στην οποία αναγνωρίζεται ότι ο άλλος είναι ανώτερός μας σε κρίση και σε ευφυΐα, γι’αυτό και η κρίση του υπερέχει, δηλαδή είναι πάνω από την δική μας κρίση. Με αυτό συνδέεται το ότι η Αρχή-αυθεντία δεν «χορηγείται» απλώς, αλλά πρέπει να  αποκτάται μέσω της αξίωσης. Αυτή [η Αρχή] βασίζεται πάνω στην αναγνώριση και, κατά συνέπεια, σε πράξη ορθολογική, που, έχοντας συνείδηση των ορίων της, περιβάλλει με  εμπιστοσύνη την καλύτερη κρίση των άλλων. Αυτή η έννοια της Αρχής-αυθεντίας στην ορθή της έννοια δεν έχει τίποτα να κάνει με την τυφλή υποταγή σε μία διοίκηση...
   Με αυτόν τον τρόπο, η αναγνώριση της ‹‹αυθεντίας -Αρχής›› είναι πάντα συνδεδεμένη με την ιδέα ότι αυτό που η ‹‹αυθεντία-Αρχή›› λέγει [καθόλου] δεν έχει τον  χαρακτήρα της ανορθολογικής αυθαιρεσίας• κατά πρώτο [και κύριο] λόγο μπορεί να είναι κατανοητό. Η ουσία της ‹‹Αρχής -αυθεντίας›› που αξιώνει ο παιδαγωγός, ο γνώστης [ο επαΐων] συνίσταται ακριβώς σε αυτό...
"

   Εν ολίγοις, μία κοινωνία μπορεί αυτοβούλως να δεχτεί να παραιτηθεί από τις αυτο-επιλογές της  και να  θελήσει  να κυβερνηθεί από μία τάξη ανθρώπων  που τους εμπιστεύεται και τους θεωρεί ανώτερούς της, γνωρίζοντας ότι θα της συμπεριφερθούν , όπως συμπεριφέρεται ο πατέρας στα παιδιά του. Δηλαδή ότι θα την  περιβάλλουν με στοργή, θα τη διαπαιδαγωγήσουν, αλλά και όπου χρειάζεται θα την ελέγχουν. Και φυσικά τίθεται το ερώτημα : Υπάρχει τέτοιο ιστορικό προηγούμενο; Βεβαίως και υπάρχει.


                                    Η  ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΗΣ  ΒΑΝΔΕΑΣ

Σύμβολο των εξεγερμένων, η καρδία του Χριστου
   Την εποχή της Γαλλικής επανάστασης, στην επαρχία της Βανδέας, οι χωρικοί αντί να συμπαραταχθούν με τους  Ιακωβίνους και τις μασονικές δυνάμεις που προέλαυναν, τάχθηκαν με τον Βασιλέα•  και το σύνθημά τους ήταν: «Δώστε μας πίσω τους  Ευγενείς  και τους  Κληρικούς μας.».

   Γιατί συνέβη  αυτό; Διότι οι πράκτορες του νέο-γνωστικισμού δεν είχαν προλάβει να σπείρουν μέσα στους εγκεφάλους και στις καρδιές των χωρικών της Βανδέας τα  ζιζάνια του εγωκεντρισμού και της ναρκισσιστικής  αυτοδιάθεσης. Δεν είχαν προλάβει να σπείρουν το πνεύμα της  εκκοσμίκευσης• δεν είχαν προλάβει να φέρουν «σε πέρας»  την αποϊεροποίηση  της κοινωνικής ζωής. Δηλαδή, δεν είχαν ακόμη μπορέσει να επιτύχουν αυτό που  ο Max Weber είχε τόσο εύστοχα περιγράψει με τον όρο :  απομάγευση του κόσμου. (Κάτι που ακόμη και σήμερα κάνει η αριστερά και ο φιλελευθερισμός.)

   Μέχρι τότε οι κάτοικοι αυτής της γαλλικής επαρχίας ζούσαν μία αρμονική ζωή, όχι πλούσια, αλλά γεμάτη ψυχική γαλήνη και υπαρξιακό νόημα. Ζούσαν σε αρμονία με  τους άρχοντές τους και τους πνευματικούς τους καθοδηγητές. Μέχρι που ήλθε η θύελλα. Ο νέο-γνωστικισμός έκανε τώρα την αιματηρή και θριαμβευτική του επανεμφάνιση. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του ξεσηκωμού των κατοίκων της Βανδέας; Η πρώτη γενοκτονία στην ιστορία. Ο στρατός του νέο-γνωστικισμού  κατέσφαξε γύρω στις 200.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

   Γιατί όμως οι στρατιωτικές δυνάμεις του νεο-γνωστικισμού δεν αρκέστηκαν σε μία στρατιωτική νίκη, αλλά θέλησαν την γενοκτονία; Διότι όταν οι χθόνιες δυνάμεις βγουν στην επιφάνεια, διψούν για αίμα, δεν συγχωρούν την αντίσταση, δεν δείχνουν έλεος, επιθυμούν την εκμηδένιση, την πλήρη καταστροφή του αντιπάλου. Μια άλλη γενοκτονία συντελέστηκε έναν αιώνα μετά, από    έναν  άλλο στρατευμένο γνωστικό: τον Κεμάλ  Ατατούρκ. (Από ποιούς ‹‹κύκλους›› σχεδιάστηκε η γενοκτονία στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι βλ. εδώ )


Η γενοκτονία των κατοίκων της Βανδέας από τις δυνάμεις της "ελευθερίας" και της "προόδου"

Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από όλα τα παραπάνω  είναι  τα εξής:

Α) Υπάρχει η δυνατότητα κατάργησης του δημοκρατικού συστήματος με την σύμφωνη γνώμη του λαού.
Β) Αυτό μπορεί να γίνει μόνον όταν θα έχουν νικηθεί εκείνες οι δυνάμεις, που επιδιώκουν την απομάκρυνση των ανθρώπων από τις παραδοσιακές αξίες και τους κρατούν σε μία συνεχή κατάσταση ψυχικής και νοητικής δυσφορίας. Όταν δηλαδή θα αλλάξει η νοοτροπία,  που αυτές οι δυνάμεις καλλιέργησαν επί δύο τουλάχιστον αιώνες.

                                                                                      * * *
Τώρα όμως, όπως πάντα, θα τεθεί το ερώτημα που θα μας επαναφέρει στην σημερινή πραγματικότητα: Πως  μπορούν,  στην εποχή μας, να  γίνουν όλα  αυτά ;

 Φίλοι μου , αυτά τα φέρνει  ο άνεμος...



     Kλείνουμε με ένα  παλαιό γαλλικό τραγούδι αφιερωμένο στους εξεγερμένους της Βανδέας :

                                                                       souviens toi des vendéens !

18 σχόλια:

  1. Εκκινώντας να διαβάζω το ενδιαφέρον άρθρο είχα υπ΄όψιν να συμπληρώσω κάποιο χαρακτηριστικό της, κατ' εμέ, δεξιάς και να το αναπτύξω (στην βάσι δηλ. του αναφαίρετου πνευματικού δικαιώματος οιουδήποτε να κάμη χρήσι τού ιδικού του εγκεφάλου και όχι αυτού των δωρεάν "τραπεζών" μνήμης και συμβατών συμπεριφορών..και με δεδομένο ότι η πρώτη αποδόμησι αυτού του δικαιώματος είναι ο "διεθνισμός" που εκκινεί από δελεαστική οικονομική πρότασι και καταλήγει επί παντός επιστητού επιταγή! περιορίζων εν τέλει το ατομικό δικαίωμα του ελευθέρως σκέπτεσθαι!).
    Όμως η παράγραφος "..Αλλά η Αρχή των προσώπων δεν έχει την τελική θεμελίωσή της σε μία πράξη υποταγής και παραίτησης του ορθολογισμού, αλλά σε μία πράξη αναγνώρισης και γνώσης, δηλαδή σε μία πράξη στην οποία αναγνωρίζεται ότι ο άλλος είναι ανώτερός μας σε κρίση και σε ευφυΐα, γι’αυτό και η κρίση του υπερέχει, δηλαδή είναι πάνω από την δική μας κρίση.."... παραλληλίζεται τόσο με τά επιχειρήματα μου ώστε...ταύτα και μένω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ, ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ, ΕΠΕΣΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΠΑΝΤΩΣ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.........

      Διαγραφή
    2. του ξίφους και του πνεύματος , η αυθεντική δεξιά είναι αυτή που θέλει να επαναφέρει την Ευρώπη στην προ του 1789 κατάσταση! Ή καλύτερα στην προ της θρησκευτικής μεταρύθμισης κατάσταση. Το τραπεζικό κεφάλαιο του περιούσιου λαού ήθελε να καταστρέψει τις μοναρχίες και την μοναρχία χρησιμοποιώντας τους αστούς και τους προλετάριους στους οποίους δίνει την ψευδαίσθηση ότι κυβερνούν ενώ στην ουσία κυβερνά αυτό! Και κλείνω με κάτι το αιρετικό το έθνος -κράτος σαν ιδέα ξεκίνησε αποτις μασωνικές στοές που έκαναν την γαλλική επανάσταση,είναι δλδ παιδί της νεωτερικότητας ,το οποίο τώρα η μετανεωτερικότητα θέλει να αποδομήσει.

      Διαγραφή
    3. Σαφώς του πνεύματος που ως ορθολογικό προστατεύει εάν χρειαστή...(και στον έσχατο παραλογισμό που ζούμε χρειάζεται!) τα δίκαια του αίματος.

      Διαγραφή
  3. Άψογος ο Ρομανώφ!
    Δημήτριος Τσεργίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κακά τα ψέμματα.... Ας το κατανοησουμε επιτελους! Ο ανθρωπος και τα χαρακτηριστικά του γεννιούνται, δεν γίνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπορείς να ανοιξεις ενα θεμα με τα πρωτοκολλα των σοφών της Σιών? Ποιοι ήταν αυτοί οι σοφοί?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ανοίξει και αυτό. Είμαστε μια χούφτα άνθρωποι οι περισσότεροι μεγάλης ηλικίας και έχουμε και διάφορες υποχρεώσεις. Υπομονή όλα θα γίνουν

      Διαγραφή
  6. Τελικά η χειροτερη δικτατορία ειναι η Δημοκρατία.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ ενδιαφέρον blog, το ανακάλυψα τυχαία από ένα λινκ σε ένα άλλο blog και οφείλω να ομολογήσω πως διάβασα τα περισσότερα άρθρα.Διαφωνώ σε κάποια σημεία όμως.

    Εγώ είμαι ένας φιλελεύθερος νέος, που έχω γοητευτεί πολύ από τις ιδέες του Μίλτον Φρίντμαν κυρίως αλλά και άλλων όπως ο Μίζες... Αυτό δε σημαίνει πως μου αρέσει η δημοκρατία ( στη σημερινή της μορφή). Θεωρώ πως κακώς οι άνθρωποι σήμερα συγχέουν τις έννοιες ελευθερία και δημοκρατία, και πολλές φορές χρησιμοποιούν τη μία ενώ εννοούν την άλλη, δείγμα του ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δε γνωρίζει τι του γίνεται...

    Σαφώς και δεν είμαστε όλοι ίσοι, η συμμετοχή στα κοινά απαιτεί παιδεία και χρόνο που δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι, και είναι λάθος να θεωρείται ίση η ψήφος ενός σοφού και του τρελού του χωριού. Επίσης δεν έχουμε όλοι τα ίδια κίνητρα απέναντι στο σύνολο, κάποιοι επιθυμούν να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι το σύνολο και κάποιοι έχουν ως κίνητρο τους να προωθηθεί το σύνολο.

    Το ερώτημά μου είναι, ποιός μας εγγυάται πως αν αφήσουμε τις τύχες μας σε μια τάξη αριστοκρατών, εκείνοι θα ενδιαφερθούν πραγματικά για εμάς και θα προωθήσουν τα συμφέροντά μας. Παρουσιάζεται μια ρομαντική εικόνα των μοναρχιών, αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα... Είναι η ανθρώπινη φύση που κάνει τους ανθρώπους να προωθούν τους απογόνους τους και τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους αντί για τους άξιους. Ποιός μας εγγυάται πως αυτή η κοινωνική τάξη δε θα θάβει τον ανταγωνισμό από τις κατώτερες τάξεις και δε θα εκμεταλλεύεται την πρόσβασή της στις δομές του κράτους για να διατηρείται για πάντα στην εξουσία; Ποιός μας εγγυάται πως θα κάνουν το 100% της προσπάθειάς τους για να προωθήσουν την πρόοδο του έθνους; Η δική μου απάντηση είναι πως αυτές οι εγγυήσεις δε μπορεί να μας τις δώσει κανείς...

    Η γνώμη μου είναι πως η δημοκρατία είναι η λύση, αλλά όχι στη σημερινή της μορφή. Το πρόβλημα της δημοκρατίας, είναι πως είναι πολύ δύσκολο να τη στήσει κανείς χωρίς σχεδιαστικά ελλατώματα αν δεν διαθέτει την απόλυτη εξουσία πρωτύτερα. Και δε γνωρίζω πολλούς που διαθέτουν την απόλυτη εξουσία και είναι διατεθειμένοι να την παραδώσουν... Άρα ερχόμαστε σε ένα φαύλο κύκλο... Τα συμφέροντα που προώθησαν τη δημοκρατία στον πλανήτη, φρόντισαν να την προωθήσουν με ατέλειες τις οποίες να μπορούν να εκμεταλλευτούν. Για παράδειγμα, η θεωρία λέει πως οι 3 εξουσίες πρέπει να είναι διακριτές έτσι ώστε ο ανταγωνισμός τους να μας εγγυάται την δημοκρατία. Ξέχασαν όμως να συμπεριλάβουν και την 4η, τον Τύπο, στην εξίσωση, κι έτσι έμεινε ανεξέλεγκτος να ανεβοκατεβάζει στην εξουσία όποιον θέλει... Αφήστε που στην Ελλάδα συγκεκριμένα, ούτε οι υπόλοιπες 3 εξουσίες είναι διακριτές...

    Άρα, το πρόβλημα δεν είναι η Δημοκρατία αλλά η ατελής Δημοκρατία. Και δυστυχώς οι δυνάμεις που κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο έχουν φροντίσει ώστε ο κόσμος να μη μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα προβλήματα έτσι ώστε να απαιτήσει τη διόρθωσή της.

    Έχω παρατηρήσει πως άνθρωποι καλοπροαίρετοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους όπως για παράδειγμα την αριστερά ή τη παραδοσιακή δεξιά δαιμονοποιούν το φιλελευθερισμό. Ορισμένες φορές εξηγείται εύκολα, άλλες πάλι όχι και τόσο. Για παράδειγμα εσείς, γιατί εναντιώνεστε στο φιλελευθερισμό; Έλλειμα μόρφωσης δεν υπάρχει, άρα που είναι το πρόβλημα; Μπορώ να κατανοήσω τον 20χρονο μέλος της ΚΝΕ (με τους οποίους λογομαχώ τακτικά) ο οποίος βλέπει τη φτώχεια γύρω του και την ανισότητα στις ευκαιρίες και η αριστερή ρητορική του δίνει μια εύκολη και ψεύτικη διέξοδο(την οποία δε μπορεί να αναγνωρίσει ως κενή γιατί του λείπει πείρα και εκπαίδευση), αλλά δε μπορώ να κατανοήσω εκείνους που πιστεύουν πως μια αριστοκρατία θα μας έλυνε αυτά τα προβλήματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδιαφέρουσα άποψη.

      Σύντομη απάντηση: ο φιλελευθερισμός σε όλες τους τις μορφές όπως και ο μαρξισμός είναι ιδεολογίες που προσδιορίζουν τον άνθρωπο και την κοινωνία με βάση την οικονομία. Έχουν σαφέστατη ματεριαλιστική βάση. Η Δεξιά εναντιώνεται στην ματεριαλιστική/οικονομίστικη αντίληψη του κόσμου.

      Ας φέρω ένα παράδειγμα. Είναι χάρη στις φιλελεύθερες απόψεις (και σε κάποια άλλα σχέδια που δεν είναι επί του παρόντος να αναφέρουμε) που η Ευρώπη γέμισε λαθρομετανάστες διότι αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια. Ο Φιλελευθερισμός δεν ενδιαφέρεται για εθνοφυλετικά σύνολα, έθνη-κράτη με ομοιογενή πληθυσμό κλπ. Από τι στιγμή που ο Αλβανός θα κάνει φθηνότερα τη δουλεία που κάνει ο Έλληνας ας τον εισάγουμε, όταν ο Αλβανός διεκδικήσει λίγα λεφτά παραπάνω ας φέρουμε πακιστανούς και πάει λέγοντας.
      Με λίγα λόγια δεν μπορεί κάποιος να είναι φιλελεύθερος και ταυτόχρονα πατριώτης, εθνοφυλετιστής, Δεξιός κλπ.

      Διαγραφή
  8. Θα διαφωνήσω με την άποψη πως δε μπορεί κάποιος να είναι φιλελεύθερος και ταυτόχρονα πατριώτης.

    Ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός προσδιορίζουν μεν τον άνθρωπο και την κοινωνία με βάση την οικονομία, όμως το κίνητρο δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι κυρίως η απάντηση στο ερώτημα:

    "Ποιός είναι ο δικαιώτερος τρόπος να οργανώσουμε την κοινωνία".

    Η οικονομία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αποτύπωση σε αριθμούς της δραστηριότητας μιας κοινωνίας. Αποτυπώνει αξίες και τις μετακινήσεις τους. Αποτυπώνει την οργάνωση μιας κοινωνίας. Αποτυπώνει τις προτιμήσεις μια κοινωνίας. Επιτρέπει τη μεγιστοποίηση της ανθρώπινης δραστηριότητας και παρέχει κίνητρο στους ανθρώπους να προσπαθήσουν περισσότερο. Είναι λοιπόν πολύ σοβαρό ζήτημα το πως θα οργανωθεί η οικονομική δραστηριότητα, γιατί η κακή οργάνωση δημιουργεί φαινόμενα παρασιτισμού, γιγαντώνει λάθος τομείς της κοινωνίας και μαραζώνει αναγκαίους τομείς, δημιουργεί αντικίνητρα για την ανθρώπινη προσπάθεια, αμοίβει λάθος ανθρώπους οι οποίοι αποκτούν τη δύναμη να διαφθείρουν το πολίτευμα.

    Ο Μαρξισμός ως ιδεολογία παίρνει θέση και στο ζήτημα της θρησκείας και στο ζήτημα της πατρίδας. Καταργεί τη θρησκεία(κυρίως επειδή τη θεωρεί αντίπαλο στα σχέδια του) και θεωρεί πως πατρίδα των ανθρώπων είναι η Γη. Φυσικά είναι μια εσφαλμένη ιδεολογία (δε χρειάζεται να την αναλύσουμε) αλλά δεν ασχολείται μόνο με την οικονομική αντίληψη του κόσμου. Πιστεύει πως μέσα από αυτήν ο άνθρωπος θα ανέβει επίπεδο...

    Ο Φιλελευθερισμός από την άλλη, παίρνει κι αυτός θέση αλλά με διαφορετικό τρόπο. Αδιαφορεί πλήρως για τη θρησκεία και την πατρίδα. Δεν παίρνει όμως αρνητική θέση, δε προσπαθεί να τα καταργήσει. Απλά αδιαφορεί, γιατί θεωρεί ως μέγιστο αγαθό του ανθρώπου την ελευθερία της επιλογής του. Για έναν φιλελεύθερο, δεν έχει σημασία τι πιστεύει ο καθένας και από που είναι κάποιος. Αρκεί να μην επιβάλλεται σε κανέναν άλλο με το ζόρι. Ο Φιλελευθερισμός πιστεύει πως ο άνθρωπος θα βελτιωθεί αν σταματήσει να σκοντάφτει σε ανόητες διαμάχες με τον πλησίον του για πράγματα που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, και διοχετεύσει αυτή την ενέργεια στην καλυτέρευση της ζωής του.

    Ο Φιλελευθερισμός σε αντίθεση με τον Μαρξισμό, δεν είναι ασύμβατος με την πίστη ή την αγάπη για την πατρίδα. Μπορεί κάποιος να είναι πιστός Χριστιανός και πατριώτης και να πιστεύει στην ιδέα της ελευθερίας εξίσου με κάποιον άθεο και αδιάφορο για την πατρίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στο παράδειγμα που αναφέρατε, έχω να πω πως διαφωνώ με τη διαπίστωση πως οι φιλελεύθερες απόψεις προκάλεσαν το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες. Ο λόγος που διαφωνώ, είναι γιατί στην πραγματικότητα ήταν η αριστερές πολιτικές που έκαναν την εισαγωγή φθηνών εργατικών χεριών επιθυμητή (ή και αναγκαία).

    Ας μιλήσουμε για την Ελλάδα συγκεκριμένα, αν και λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Με τη μεταπολίτευση, ο τόπος ακολούθησε βαθύτατα σοσιαλιστικές πολιτικές. Ο Καραμανλής κρατικοποίησε πάρα πολλές επιχειρήσεις και ο Παπανδρέου προσέλαβε πολλούς στο Δημόσιο, ενώ παράλληλα το έκανε πολύ πιο ελκυστικό (σε απολαβές και προνόμοια) από τον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα η γραφειοκρατία γιγαντώθηκε και η φορολογία έγινε όλο και βαρύτερη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφεί σταδιακά η παραγωγική βάση της χώρας. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.

    Από τη στιγμή που η παραγωγική βάση της χώρας καταστράφηκε, το φυσιολογικό θα ήταν να αδυνατίσει και ο Δημόσιος τομέας αφού δεν υπήρχαν τα έσοδα που θα μπορούσαν να τον συντηρήσουν. Η λύση βρέθηκε στα δανεικά και στα πακέτα της Ευρώπης. Αυτά έδωσαν την δυνατότητα να συνεχίσει η ζωή χαρισάμενη των Δημοσίων υπαλλήλων.

    Όταν όμως δίνεις χρήμα άφθονο στους υπαλλήλους, κάπου πρέπει να σπαταληθεί. Οι ΔΥ δεν διέθεταν κουλτούρα επενδυτή. Δεν ήταν κεφαλαιοκράτες και το χρήμα τους δεν αποκτήθηκε μέσα από πραγματικό αγώνα και σωστές επενδύσεις. Ήταν χρήμα εύκολο και σίγουρο. Έτσι σπαταλήθηκε σε καταναλωτικά αγαθά, νυχτερινή ζωή κλπ. Η μόνη επένδυση που έκαναν οι ΔΥ όλα αυτά τα χρόνια ήταν σε ακίνητα. Για αυτό για δεκαετίες η οικοδομή ανθούσε. Μαζί με τον τομέα των υπηρεσιών που διογκώθηκε. Έτσι η ζωή συνεχιζόταν: Το κράτος δανειζόταν, τα έδινε σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και υπαλλήλους, κι αυτοί το σπαταλούσαν σε εισαγώμενα αγαθά και σε διασκεδάσεις, ενίοτε και σε κανένα σπίτι...

    Αυτό δημιούργησε ένα πρόβλημα. Σιγά σιγά οι παραδοσιακές χειρωνακτικές δουλειές έγιναν μη ελκυστικές για τον Έλληνα. Αφού μπορούσε να κάνει άλλες πολύ πιο εύκολες δουλειές, με μεγαλύτερες απολαβές, γιατί να έκανε τις άλλες; Αυτοί οι λίγοι Έλληνες που παρέμειναν εργάτες ζητούσαν περισσότερα χρήματα, αφού δε μπορούσαν να διαννοηθούν πως γίνεται να κάνουν δυσκολότερες (και πιο παραγωγικές) εργασίες και να αμοίβονται λιγότερο... Έτσι η λύση φάνηκε στον ορίζοντα: Οι εισαγώμενοι εργάτες...

    Αν ο τόπος δεν είχε ακολουθήσει αριστερές οικονομικές πολιτικές, η παραγωγική βάση της χώρας δε θα είχε καταστραφεί. Επίσης δε θα υπήρχε αυτή η απαξίωση του Έλληνα για της παραγωγικές εργασίες. Το Δημόσιο δε θα διογκωνόταν κι έτσι θα υπήρχε μεγαλύτερη προσφορά από ελληνικά εργατικά χέρια που θα έριχνε τους μισθούς... Τέλος όλα αυτά τα δανεικά που διόγκωσαν απότομα τους μισθούς προς τα πάνω δε θα είχαν συμβεί, κι έτσι δε θα είχε δημιουργηθεί ένα ελκυστικό επίπεδο μισθών για τους λαθρομετανάστες...

    Φαίνεται αντιφατικό ναι, αλλά ο σοσιαλισμός είναι αυτός που τους κουβάλησε εδώ, και κατά ένα περίεργο τρόπο αυτός είναι που τους νομιμοποιεί. Λέω περίεργο γιατί στη πραγματικότητα είναι παράνομο. Είναι καθαρά ζήτημα ιδιοκτησίας. Οι τεράστιες κρατικές δομές που δημιουργήθηκαν από τους φόρους του Έλληνα πολίτη, αποτελούν κληρονομιά των απογόνων του, δε μπορεί να έρχονται οι λαθραίοι και να έχουν πρόσβαση σε παιδεία υγεία κλπ ενώ δεν πλήρωσαν ποτέ τίποτα... Σε ένα φιλελεύθερο κράτος που δεν έχει τέτοιες δομές, οι λαθρομετανάστες δεν είναι ανεπιθύμητοι, όμως δεν νοούνται σε σοσιαλιστικές χώρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το μόνο ερώτημα είναι το κατά πόσο όλος αυτός ο σχεδιασμός είναι επιτηδευμένος. Αν είχαν στο μυαλό τους εξαρχής να κάνουν την Ελλάδα ένα ελκυστικό στόχο για τη λαθρομετανάστευση και κινήθηκαν ανάλογα... Μη ξεχνάμε πως πριν μερικές δεκαετίες δε θα ήθελε και κανείς λαθρομετανάστης να έρθει στην Ελλάδα... Έπρεπε να τον προσελκύσουμε με κάποιο τρόπο...

    Αυτό είναι ένα ερώτημα που δε μπορώ να απαντήσω εγώ. Θα πρέπει να ρωτήσουμε αυτούς που σχεδιάζουν τις πολιτικές στο παρασκήνιο... Το σίγουρο πάντως είναι πως τα φαινόμενα απατούν... Η συνήθης τακτική των ΜΜΕ να αποδίδουν τις αριστερές πολιτικές στον νεοφιλελευθερισμό έχει αποδώσει καρπούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ξεχνάτε κάτι: ο φιλελευθερισμός δεν έχει ως σκοπό την δημιουργεία, αλλά την συσσώρευση χρήματος .Αυτοί δε που κατέχουν τον μεγάλο πλούτο αποκτούν δύναμη και εξουσία με αποτέλεσμα να δημιουργούν στην κοινωνία τα ήθη και τις συνήθειες που τους βολεύουν.Τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια τι κάνουν;Προβάλλουν οποιαδήποτε σαχλαμάρα τους επιφέρει κέρδος.Άλλο φιλελευθερισμός στην μικρή οικονομία, εκεί μπορεί να είναι σωστός, και άλλο φιλελευθερισμός στο μεγάλο κεφάλαιο.Και στην Αμερική φιλευθερισμός υπάρχει και είδαμε τι δημιούργησε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Επί των άνωθεν ενδιαφερόντων επιτρέψατε μου να θέσω το θέμα από διαφορετική σκοπιά, απομονώνοντας το από την, πάση θυσία, χρησιμοθηρική του μέτρηση και "πηγαίνοντας" το σε κάτι πιο ιδιοκτησιακό (δεδομένου τωρα ότι αναλύουμε όχι το ευ ζην, ως συνήθως, αλλά το πλουσιοπαρόχως επισκοπούμενον ζην!).
    Λοιπόν ο όποιος φιλελευθερισμός-νεο-υπερ-εξτρα-υπο κλπ σαφώς αναγνωρίζει τα εις το υποθηκοφυλακεία ιδιοκτησιακά δικαιώματα των πολιτών, τουτέστιν ουδείς δύναται να επιβάλη σε κάποιον ιδιοκτήτη να μοιράζεται το σπιτι του με κάποιον άλλον προκειμένου να γίνη πλέον "παραγωγικός" ή και κατι άλλο τελος πάντων.
    Τά πέραν των ιδιωτικών περιουσιών μας είναι σαφώς, στα δημοκρατικά (μη απολυταρχικά-θεοκρατικά κλπ) καθεστώτα, κοινή περιουσία των νομίμων πολιτών σε ΕΞ ΑΔΙΑΙΡΈΤΟΥ ισότιμες απαιτήσεις.
    Ως γνωστόν στις εξ' αδιαιρέτου συνιδιοκτησίες, προκειμένου να γίνουν πωλήσεις (αυτοδιαθέσεις-αυτοδιαχειρίσεις στην περίπτωσή μας), πρέπει είτε να υπάρξη παμψηφία... είτε μακρόχρονη, με ακροατήρια επί ακροατηρίων και εφέσεις, δικαστική οριστική απόφαση, προκειμένου να γίνη εκποίηση- ή όχι (αυτοδιάθεση-αυτοδιαχείρηση στην περίπτωσή μας) του επιδίκου "ακινήτου".
    Όταν "εκποιείται" μία χώρα (από ποίους άραγε και με ποίων την δημοκρατική συναίνεση;) οποία διαδικασία ακολουθείται προκειμένου ο καθείς να λάβη τον "κλήρο" του και να τον διαχειρισθή ως επιθυμεί;
    Πιθανώς να είναι και κάποιος οικολόγος!! και να έχει φυσιοκρατικές απόψεις διά την ανάπτυξη... αλλά δυνατόν να πρεσβεύη και Μαλθουσιανές απόψεις... ή και πλέον πρόσφατες που "επιβάλλουν" μείωση και όχι επιβάρυνση των ανθρωποχώρων από νέους πληθυσμούς.
    Εν πάση περιπτώσει καλώς ορίσαμε στις ηνωμένες πολιτείες της Ελλάδος όλοι οι παράγοντες είναι εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή